HAYATIM EKSENİNDEN KAYARKEN

19 HAZİRAN 2011 20:00
Hastaneye doğru yürüyordum. Canım sıkkındı. Aslında hastaneye gitmemin hiçbir sebebi de yoktu. saat 8 olmuş, ziyaretçi saati çoktan bitmiş, bugünlük babamı görme şansım kalmamıştı. Annem hala hastanede bekliyordu ve ben ona ısrarla beni beklmesini, onu hastaneden alıp öyle eve geçmemizi söylemiştim.
Yoğunbakıma doğru ilerlerken annemin orada olmadığını fark ederek bahçeye geri döndüm. Onu orada elinde sigara, sigarayı tüttürürken uzaklara dalıp gitmiş olarak bulacağımı tahmin ediyordum.
Üzgündü,yorgundu,kırgındı...
Yanına gidip oturdum. Ne söyledi, ne söyledim ya da ikimizden biri birşey söyledi mi?Sadece o gidelim dediğinde ben kalmak istedim. Biraz daha.
Bir süre daha yanyana oturduk. Gitme Vaktinin geldiğini hareketleriyle anlattı. Kalktık ve hastaneye doğru yürümeye başladık çünkü halam içerde bizi bekliyordu.
Bir adım kalmıştı, sonra hastanenin içindeydik ama halam o bir adımı bizden daha önce attı. Telaşlıydı,ağlıyordu. Birşeyler söylemeye çalıştı ama anladığımız şey bölüm pörçüktü:Doktor,kalp,durdu...
O sırada doktor da geldi ve konuşmaya başladı: Safvet Bey'in kalbi durdu. Tekrar çalıştırmak için elimizden geleni yapıyoruz. Sonrası yok,duymuyoruz. İçeri koşuyoruz ve bekliyoruz.
Tam 30 dakika o lanet olası  hastane odasının kapısında bekliyoruz. Sonra...Sonrası yok
27 EYLÜL 2011 04:00
Uyanıyorum.Uyku mu tutmadı yine? Babamı kaybedeli üç aydan fazla oldu. Yine mi ? Neredeyim ben? Yok gerçekten neredeyim ben? Yatağımda değilim o kesin. Hastanedeyim; o da kesin. Hatta o hastanedeyim. Ama benim burada ne işim var?
Yanımda annem duruyor. Heyecanlı ama nasıl bir heyecan bu? Gülümsüyor. Neyim var benim? Bu soru anneme ama yanıt yok. Bir süre sonra bayıldın diyor. Ama nasıl olur? Zaten uyuyordum.Nasıl bayılmış olarabilirim?Annem nasıl...?
Merak etme diyor:Herkes dışarda. Teyzenler, dayınlar... İyi de onlar uzakta oturuyor. Madem sadece bayıldım, niye buradalar? Özge geliyor bir süre. Diyor ki:Anne sen git sigara iç,ben Gamze nin yanında beklerim. Ona soruyorum bu sefer : Özge ne oldu bana?Soruyu tekrarlama gerek kalmadan yapıştırıyor cevabı: Birşey yok, sanırım beyninde tümör var. ( Bu tamamen gerçektir. Hastalığımı aynen bu şekilde öğrendim.)Kalıyorum öyle. Yapacak birşey yok,kabulleniyorum.
NOT: Devamı ve ayrıntıları bir sonraki yazımda.
DİPNOT: Bu yazdıklarımın hepsi gerçektir ve tarafımdan bizzat yaşanmıştır.